تاریخچه سایبان به تمدن های باستانی در جهان برمی گردد زیرا که برای اولین بار در تمدن های مصر و سوریه دیده شده است. آن ها اولین سایبان های خود را به نام حصیر های بافته شده نام گذاری کردند. از این سایبان ها در مغازه ها و خانه های مسکونی استفاده می کردند. تاریخچه سایبان نشان می دهد که سایبان های اولیه  فقط برای ایجاد سایه در برخی مناطق بوده و کاربرد فراگیری نداشته است. در دنیای باستان، سایبان های مهمی ساخته شده بود که یکی از مهمترین سایبان ها، ولاریوم ها بودند که از سازه های بزرگی تشکیل می شدند و سایه های بزرگی را نیز ایجاد می کردند. ولاریوم ها قابلیت باز و بسته شدن داشتند. 

در تاریخچه سایبان آمده است که در روم باستان نیز این نوع سایبان ها استفاده می شد به طوریکه در قسمت بالایی سایبان فضایی برای نشستن افراد تعبیه می شد. به همین منظور سیستم ولاریوم ها را به گونه ای طراحی می کردند که مقاومت بالایی داشته باشد. این سایبان ها با پارچه های ضخیم از جنس کتان که قابلیت ایجاد سایه داشت تعبیه می شدند. همچنین برای ساخت آن از چهارچوب های الواری، ریسمان های آهنی و بندگاه ها استفاده می شد که به آسانی فضایی برای نشستن افراد ایجاد شود.  اما آنچه که گفته شد تنها یک سوم محل مورد نظر را سایه می کرد و برای ایجاد سایه در نقاط دیگر از دیوار های بلند اطراف بهره می گرفتند. در نتیجه بیشتر محل استقرارشان سایه بود. با مطالعه تاریخچه سایبان ها متوجه می شویم که آن ها برای ساخت ولاریوم، از ملوانان که در ساخت بادبان ها و افرادی که در بادبان بندی ها مهارت کافی را داشتند، استفاده می کردند تا این افراد سایبان ها را نصب و تعمیر و یا هر گونه عملیات لازم را در این زمینه انجام دهند.

تاریخچه سایبان در نیمه اول قرن نوزدهم

تاریخچه سایبان نشان می دهد با گذشت زمان در اوایل قرن نوزدهم به تدریج سایبان ها در میان مردم رایج شد. مردم با تیر هایی از الوار و چدن که در محل های پیاده رو ها قرار داشت سایبان ها را می ساختند و با میله ای که در جلو آن تعبیه شده بود آن هارا به هم متصل می کردند. برای نصب این سایبان ها، انتهای بالایی کرباس را با ابزاری چون میخ، سوراخ بان، قلاب و همچنین با بند کردن کرباس به یک میله ای که در بالای سر در وجود داشت، وصل می کردند. انتهای جلویی کرباس را هم تزئین می کردند. معمولا لبه های جلویی به صورت والان در آمده بود. در تاریخچه سایبان ها مشاهده شده است که برای تزئینات از مواردی همچون ستون های فلزی با ریزه کاری ها و یا نیزه و توپ نیز استفاده می کردند. در روز هایی که هوا آفتابی نبود و یا بارندگی وجود نداشت این پوشش ها را به صورت لوله ای جمع می کردند و در سردر ساختمان قرار می دادند. در فصول سرد سال نیز به طورکلی سایبان را از ساختمان جدا می کردند و در انبار نگهداری می کردند. عکس هایی که از آن دوره وجود دارد، چهارچوب هایی نشان می دهد که پوششی به آن متصل نیست و می توان حدس زد که سایبان ها در مواقع ضروری باز می کردند. جنس کرباس هایی که برای پوشش سایبان استفاده می شد، کرباس پنبه ای بود که برای بادبان کشتی ها هم از آن استفاده می کردند و درمیان مردم متداول بود. باگذشت زمان و پیشرفت در زمینه های صنعتی لوله های آهنی برای سایبان رایج شد و در اختیار عموم مردم قرار می گرفت. این لوله ها در شکل ها و اندازه ها مختلف با قیمت ارزان تولید می شد و همچنین با توسعه صنعت تولید پارچه هایی مناسب نیز رونق گرفت.

تاریخچه سایبان در نیمه دوم قرن نوزدهم

 مطالعه تاریخچه سایبان ها متوجه می شویم که در اواخر قرن دوم که سایبان ها با ماشین های صنعتی متداول و محبوب در آن دوره ساخته می شد. سایبان هایی که در گذشته به صورت چهارچوب های ثابت و باز و بسته کردن به کمک دست ساخته می شد، در نیمه دوم قرن نوزدهم دارای یک بازو بودند که به سردر ساختمان اتصال پیدا می کرد، دارای مفصل بود و برای باز کردن پوشش آن کافی بود تا بازو را به پایین آورند و برای بستن سایبان آن را با طناب و قرقره به سمت بالا بکشند.  زمانی که خورشید در آسمان دیده می شد، به راحتی می توانستند سایبان را باز کنند و هنگام وزش بادهای شدید جمع کنند. 

معایب سایبان های اولیه

با مراجعه به تاریخچه سایبان ها متوجه می شویم که این سایبان ها دارای معایبی نیز بودند که به بررسی آن می پردازیم: 

• جمع شدن پارچه ها در قسمت بالای سردر ساختمان موجب قرار گرفتن پارچه در معرض نور خورشید و هوا قرار بگیرد که در نتیجه سبب فرسودگی و پوسیده شدن پارچه شود.
• اگر سایبان ها به درستی و با اندازه مناسب برای محل مورد استفاده تعبیه نمی شد، بخشی از درب یا پنجره را نیز پوشش می داد و جلوی دید را می گرفت.
• اگر سایبان ها به طور کامل لوله نمی شد و نیمه کاره رها می شد، باعث زشتی خیابان ها و کوچه های شهر می شد و منظره ی نامنظمی را ایجاد می کرد.

مزایای سایبان های اولیه 

همین طور با جستجو در تاریخچه سایبان ها متوجه می شویم که این طراحی های ساده و ابتدایی برای افراد آن دوره مزایایی داشته که در ادامه با آن آشنا می شویم:

• قابلیت جمع شدن سایبان موجب کنترل تنظیم شرایط آب و هوایی منطقه برای مالکان می شود. در برابر وزش باد شدید و یا آفتاب مستقیم با استفاده از سیستم تعبیه شده آن را باز یا بسته می کنند.
• نصب سایبان باعث میشد تا نور خورشید به داخل فضا نتابد و هوای محیط را گرم نکند. 
• خنکی دمای هوای محیط داخل باعث کاهش هزینه های لازم برای تهویه هوا نیز می شد.
• سایبان ها از قرار گرفتن فرش ها و قالیچه ها و وسایل خانگی در معرض نور خورشید جلوگیری می کردند.
• سایبان ها فضایی را ایجاد می کردند تا کودکان و حیوانات اهلی در آنجا بازی کنند و از قرارگرفتن در معرض نور خورشید در امان باشند.

در مقاله فوق با تاریخچه سایبان آشنا شدیم و متوجه شدیم که سایبان ها از ابتدای ساخت تا اکنون چه تغییراتی داشتند و معایب آن ها به مرور کمتر شده و کارایی و زیبایی آن ها بیشتر شده است و همچنین تنوع در نوع و رنگ سایبان ها به مرور افزایش داشته است. سایبان های امروزی قابلیت های چند منظوره دارند و بهبود در عملکرد و انتخاب جنس مواد به خوبی قابل مشاهده است. سایبان های امروزی استفاده از نورخان و سکوی نزدیک نمای ساختمان را بهبود می بخشد. همچنین اضافه کردن اتاق های شیشه ای به فضای سایبان می تواند فضا را به محیطی بدون حشرات در خارج از ساختمان تبدیل کند و علاوه بر آن در برابر باد جلوگیری کند. این فضا در شب تبدیل به محیط دل نشینی برای ساکنان ساختمان می شود

شرکت سایه سازان کوروش در همین جهت اقدام به ساخت انواع مختلف سایبان ها چه به صورت شخصی و چه به صورت اداری کرده است. با مراجعه به سایت سایه سازان کوروش می توانیم با انواع سایبان های مدرن آشنا شویم و برای خریدی بهتر و مناسب تر آگاهی لازم را کسب کنیم و از مشاورین و متخصصین اطلاعات مناسبی را دریافت کنیم.

شماره تماس: 09123793120  

نویسنده: بخش تولید محتوا شرکت سایه سازان کوروش

در حال پاسخ به: [انصراف]

تعداد حروف باقی مانده: 500

  درج نظر